همکاری با اساتید موسیقی

حسین زمان در زمینه موسیقی و خوانندگی از آموزش‌های هنرمندانی نظیر بابک بیات و فریدون شهبازیان بهره برد و فعالیت‌های هنری خود را از سال ۱۳۷۵ آغاز کرد. زمان کنسرت‌های متعددی در تهران و دیگر شهرهای ایران برگزار کرد.وی در یکی از نشست های خبری خود می گوید: اوایل سال ۵۷ از ایران رفتم.آن زمان در دانشگاه صنعتی اصفهان تحصیل میکردم اما به دلیل دستگیری توسط ساواک از دانشگاه اخراج شدم.وقتی به آمریکا رفتم آنجا مشغول به تحصیل شدم و در کالجی که درس می خواندم شاگرد اول بودم.وقتی جنگ شد نتوانستم تحمل کنم و به ایران می آمدم و هر ۸سال جنگ یک قدم هم از جبهه عقب نکشیدم.«وطن برای من خیلی اهمیت دارد هیچوقت میل رفتن از ایران را نداشتم.در مدتی که نتوانستم فعالیت کنم پیشنهادهای فراوانی شد که ایران را ترک کنم اما من هیچوقت وطنم را ترک نمی کنم.»
حسین زمان فعالیت‌های سیاسی خود را از شانزده‌سالگی در دبیرستان و با پخش اعلامیه‌ها و نوشتن مقالات سیاسی آغاز کرد. پس از دو ترم تحصیل توسط ساواک دستگیر و از دانشگاه اخراج شد. پس از آن برای تحصیل به آمریکا رفت و تا آغاز جنگ ایران و عراق در آنجا بود. با آغاز جنگ، علی‌رغم اینکه حدود صد واحد دانشگاهی را گذرانده بود و برای چند ترم پیاپی شاگرد اول شده بود، به ایران بازگشت و درسش را نیمه‌کاره رها کرد. سپس راهی جبهه شد و در طول هشت سال جنگ، هم‌زمان با ادامه تحصیل، در جبه‌ها به نبر پرداخت.
وی تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته مهندسی مخابرات ادامه داد و برای مدتی فرمانده معاونت مخابرات نیروی دریایی سپاه پاسداران بود.

تدریس در دانشگاه

حسین زمان در طی بیست سال، به تدریس در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی و نیز پژوهش در زمینه‌های الکترونیک، مخابرات و رایانه مشغول بود. او معاون طرح و برنامه و نیز عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف، پردیس کیش بود که به‌دلیل مواضعش، در سال ۱۳۹۲ از دانشگاه و تدریس برای همیشه کنار گذاشته شد.

حضور در حزب مشارکت

زمان در دوران اصلاحات با جبهه مشارکت ایران اسلامی رابطه نزدیکی داشت و در برنامه‌ها و همایش‌های این حزبِ اصلاح‌طلب حضور داشت.
او از دهه ۷۰ به صورت حرفه‌ای خوانندگی را آغاز کرد که اولین آلبوم موسیقی‌اش به نام «شب دلتنگی» در سال ۱۳۷۶ منتشر و با استقبال فراوانی روبه‌رو شد.حسین زمان همواره نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی دغدغه مند بود.حسین زمان در انتخابات  سال ۱۳۷۶ از سید محمد خاتمی و در سال ۸۸  از کاندیداتوری میرحسین موسوی  حمایت کرد.زمان در سال ۹۴ در گفت‌وگو با سایت خبری گذارنیوز می گوید:«به دلیل برخی فشارها نه تنها از خواندن و کارهای هنری منع شدم، بلکه تدریس در دانشگاه را هم کنار گذاشتم.شرایط معیشتی آنقدر فشار آورده که مجبورم با ماشینم کار کنم.در ارتباط با این فشارها با محمد اصفهانی صحبت کردم که او به من گفت: شما چه کاری به مسائل سیاسی داری؟کار خودت را بکن و به این مسائل نپرداز تا مشکلی برایت پیش نیاید».

مراسم تشییع جنازه

مراسم تشییع پیکر حسین زمان ـ خواننده موسیقی پاپ ـ دیروز در قطعه هنرمندان برگزار شد. پیکر این خواننده در جوار هنرمندانی چون شهرام عبدلی (بازیگر)، محمدرضا الوند (نویسنده تئاتر) و جلال مقامی (دوبلور) به خاک سپرده شد. در مراسم تشییع جنازه جمعی از اصحاب رسانه،فرهنگ،هنر و فعالان سیاسی حضور داشتند.

آلبوم مشترک

حسین زمان، در دوره‌ای ـ اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه‌ی ۸۰ ـ قبل از ممنوعیت برای اجرای کنسرت که به گفته‌ی خودش ۱۷ سال به طول انجامید، با خواننده‌های دیگری در عرصه پاپ همکاری داشت و حتی همراه با برخی از آنها ـ قاسم افشار، خشایار اعتمادی و علیرضا عصار ـ آلبوم مشترک (فصل آشنایی) را منتشر کرد و به نوعی این افراد، احیاءکننده موسیقی پاپ کشور در دوران پس از انقلاب اسلامی بودند؛ با این همه در مراسم تشییع پیکر زمان، اغلب این هنرمندان حضور نداشتند یا حداقل حضورشان به رویت عموم نرسید.

مرد شریف زمان ما

پس از اینکه پیکر «حسین زمان» به خاک سپرده شد و در ادامه جریان برگزاری مراسم، امیر بکان ـ آهنگساز ـ طی سخنانی درباره این هنرمند فقید گفت: این سرزمین یکی از شریف‌ترین و آزادمردترین عزیزانش را از دست داد. فقدان او با هیچ چیزی پر نمی‌شود. از سال ۵۷ که موسیقی پاپ در حال راه افتادن بود، با او آشنا شدم. تا چند سال با هم پروژه‌هایی را به روی صحنه بردیم و بارها با هم سفر رفتیم. آن زمان فضا به گونه‌ای بود که برگزاری کنسرت اصلاً در شرایط متعادل امروزی قرار نداشت و بارها ما را به علت برگزاری کنسرت تهدید جانی کردند. اما او مصر بود که به احترام و ارادت مردم برنامه‌هایش در شهرستان‌ها اجرا شود.

حنجره‌ای با سوز خاص

چنگیز حبیبیان از خوانندگان موسیقی پاپ هم بیان کرد: از سال ۷۸ او را به خوبی می‌شناختم و در مجالس و دورهمی‌های موسیقی زیادی با هم بودیم‌. او انسان بسیار شریف، کم حرف ولی مرد عمل بود. جملاتی کلیدی می‌گفت که شاید یک جلد کتاب باشند. این نوع رفتن‌ها نشان می‌دهند که همه ما رفتنی هستیم و باید قدر هم را بدانیم، ولی متاسفانه در عصر حاضر وقتی کسی را از دست می‌دهیم تازه متوجه آن ضایعه اسفناک می‌شویم. حسین زمان سوز خاصی در حنجره داشت که آن را دوست داشتم. حیف شد که از بین ما رفت و چندین سال نتوانست کار کند. به ظاهر به هنرمندانی چون حسین زمان می‌گویند که مشکلی برای کار کردن ندارند ولی دریایی از موانع را مقابل پای آنها قرار می‌دهند و آن قدر نمی‌توانند کار کنند که وقتش می‌گذرد. هنرمند زمانی که در اوج جوانی است دوست دارد پرواز کند ولی گاه بال پرواز ما را می‌چینند.

هنرمندی با تعهد اجتماعی

حمیدرضا نوربخش ـ مدیرعامل خانه موسیقی ـ هم طی سخنانی گفت: حسین زمان هنرمند متعهد و اندیشه‌ورزی بود که از سال‌های دهه ۷۰ وقتی که موج جدید موسیقی پاپ پا به عرصه می‌گذاشت، از پیش قراولان این عرصه بود.حسین زمان از همان ابتدا نشان می‌داد که با شخصیتی طرف هستیم که هنر را فقط برای سرگرمی و تفنن دنبال نمی‌کند، بلکه تعهد اجتماعی و دغدغه دارد، از سر درد می‌خواند و تا آخر هم همین ماند. به هر حال اینگونه حرکت کردن مشکلات خود را هم دارد.

سخن فرزندان

در پایان این مراسم فرزندان حسین زمان، ـ ابوذر و زینب زمان ـ سخنانی را در وصف پدرشان گفتند. زینب زمان در بخشی از صحبت‌هایش گفت: بگذارید از او همان‌گونه که نام می‌بردم، نام ببرم؛ «بابایی جونم». «بابایی جون» عاشق و هنرمندم. «بابایی جون» شریف و شجاعم. مردی که دردش، درد مردم بود. مردی که دلباخته معلمی و خواندن بود. من، شجاعت، صبوری، عاشقی، شرافت و انسانیت را از او آموختم. همچنین ابوذر زمان در بخشی از سخنانش چنین گفت: پدرم برای من مظهر شرافت و آزادگی بود و تا آخر عمر برای من افتخار بزرگی است که زیر سایه این مرد شریف بزرگ شدم‌. مراسم یادبود این هنرمند یکشنبه ـ ۲۴ اردیبهشت ماه ـ ساعت ۱۹ در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.

هنرمند والانگر و آزاده

سید محمد خاتمی رئیس جمهور پیشین طی پیامی درگذشت حسین زمان را تسلیت گفت.در این پیام آمده است: تن خسته و رنجور هنرمند والانگر و آزاده «حسین زمان» به خاک سپرده شد تا روان آزرده‌اش در جوار رحمت حضرت پروردگار آرام گیرد. یاد و نام این هنرمند دردآشنا در ذهن و خاطره همه آنان که انسان را عزیز و ایران را آباد و آزاد می‌خواهند و چهره دین خدا را مهربان و رحمانی می‌بینند و می‌دانند، همواره زنده خواهد ماند. «من این مصیبت بزرگ را به همه اصحاب فضل و فضیلت و فرهنگ و هنر ، بخصوص به بستگان محترم ایشان و بالاخص همسر گرانقدر، باوفا و فرزندان عزیز و بزرگوارشان صمیمانه تسلیت عرض می‌کنم و از پیشگاه حضرت پروردگار برای این فقید سعید آمرزش و رحمت الهی و برای بازماندگان معزز تندرستی، شکیبایی و پاداش نیکو مسألت می کنم.»