احتمالا ویدئوی حرکات موزون پیژامه آبی ها که از جمله مهمانان متنوع نوروزی کیش بوده اند را دیده اید آقاجان.

علی زند وکیلی ترانه ای خوانده است به نام روسری آبی که می شود روی همان ریتم خواند:

پیژامه آبی آمده به کیش , تهش زدی آتش به محیط زیست، مو روز و شو نالون به دشت و دریا
شونه تخم مرغو و گوجه ات تو صندوق ، نه پولی خرج کردی و رفتی ، آخرشم زدی واسم بوق

مهمان حبیب خداست و وجودش موجب برکت… ولی وقتی خانه ات ۴۰ متری باشد و داخل یخچالت برای ۵ نفر میوه و غذا داشته باشی، نباید ۲۰ نفر مهمان را دعوت کنی… چون جا نمیشوند و نه خودشان آسایش خواهند داشت و نه شما…  نه نوبت سرویس بهداشتی به آنها می رسد، نه دوش گرفتن و نه منبع آبی که پر نمی شود، جوابگوی نیاز آنها خواهد بود…

در این مواقع اولویت با اقوام درجه یک هست که می دونند در خانه شما چه خبر هست و باید چیکار کنند… قانونش را می دانند و قدرش را…

والا آقاجان هر چی می گذره و سال ها عوض میشه من زیر لبم می خوانم

هنوز به یاد قدیم همه دلامون خونه
هرگز باور نداشتیم، کیش ما اینجور بمونه
سال سال این چند سال
امسال پارسال پیرارسال
هر سال میگیم دریغ از پارسال

بگذریم آقاجان…

عادت کرده ایم به رفتن و نماندن… به گفتن و انجام ندادن… به وعده های دور و به حرف های قشنگ قشنگ… به اینکه بگوییم سال سال دریغ از پارسال و اینکه یاد باد آن روزگاران یاد باد…

هر دو سه ماه کسی می آید با حرف های قشنگ قشنگ دیگر و ما می مانیم و آینده ای مبهم  و فکر اینکه که چه خواهد شد و تا می آییم عادت کنیم می رود و آنچنان یادگاری در آن سه ماه ها می گذارد که تا سال ها به یادش خواهی ماند…

خب خدارا شکر نوروز امسال تمرین بسیار خوبی بود برای میزبانی از مهمان خارجکی جام جهانی قطر که قرار است سرازیر شوند با ۴۰۰ پرواز هفنگی و کشتی های مجلل کروز… ما هم کمپ هایمان آماده است برای اسکانشان… فقط باید سفارش کنیم تا مدارس، بدهی برق خود را بپردازند تا خدای نکرده برق کمپ ما را یهویی قطع نکنند… جلوی خارجکی ها خوبیت ندارد آقاجان…

ارادتمند خنده تلختان – آقاجان