با عرض سلام و ادب و احترام و تبریک سال نو به کیشوندان گرامی و هم میهنان عزیزم؛

آنچه مرا به نگارش این چند سطر واداشت نه اینکه ابراز حس تهدید و خطر نسبت به کاشته های خود در این جزیره زیباست که هر چه بوده از روی عشق و ارادت به میهن و مردمم بوده ولاغیر، بلکه حسی به مراتب یاس آورتر و تهدیدآمیزتر و به دور از ذهن است از آینده ای نه چندان دور، که در نتیجه بی کفایتی مدیران و مسئولین مان از سویی و خواب غفلتمان از سویی دیگر رفم خورده و گریبان یکایکمان، علی الخصوص فرزندانمان را خواهد گرفت.

در اینجا به بیان نمونه ای بسنده میکنم و باقی را به قضاوت دلسوزان این خاک میسپارم.

همه شاهد بودید که در سال ۹۶ و در پی بیش از دو سال کار بی وقفه و با سرمایه گذاری بسیار قابل توجه کاملا شخصی و بدون استفاده از حتی یک ریال تسهیلات بانکی، مجموعه ای فرهنگی گردشگری به نام آوای خلیج فارس در جزیره احداث گردید که نویدبخش طرحی نو ، جذاب و موثر برای رونق اقتصادی جزیره ، اشتغال زایی، شادابی و فرح بخشی مردم و … بود.
ولی متاسفانه با شروع دوران کرونا، فعالیت آن متوقف و در تابستان سال ۱۴۰۰ که انتظار میرفت کار خود را همچون سایر مجموعه ها از سرگیرد، با سنگ اندازیها و مانع زایی های برخی افراد مسئول نما، با هر قصد و نیت و بهانه واهی مواجه و غیرفعال گردید.
آنچنان که مستحضرید تاکنون نیز این ممانعت از بهره برداری، ادامه داشته و کماکان موانع رفع نگردیده است و همگان شاهدیم که مجموعه ای با چنین پتانسیل، که متعلق به جزیره و مردم آن است به جای فعالیت و تاثیرگذاری در بخش اقتصادی و گردشگری جزیره، در خاموشی به سر برده و شاهد استهلاک تجهیزات و مستحدثات خود میباشد و نه در این خصوص کسی پاسخگوست و نه اساسا استیضاحی از سوی دلسوزان، صورت گرفته است! انگار نه انگار….!!!

هم میهنان عزیزم، حکایت ما همچون حکایت سرنشینان یک کشتی ست که در مقابل چشمانمان ، برخی کج اندیشان در حال سوراخ کردن و آسیب زدن به این کشتی به بهانه های گوناگون و از سر نادانی و منفعت طلبی هستند و هریک از ما بی تفاوت صرفا نظاره گریم، فارغ از اینکه عواقب آن نهایتا دامان تمام سرنشینان را خواهد گرفت و کسی را راه گریزی از آن نخواهد بود!!

ارادتمند و خادم شما
محمدرضا صادقی
دوازدهم فروردین ۱۴۰۳