مرد با صفای جزیره را اگر “مسیح کیش” بنامم شاید توانسته باشم به نوبه ی ناچیزم از او که تمام توان اش حتی جوانی اش را به پای کیش گذاشته، قدری قدردانی کرده باشم ….؛ رادمردی که وقتی حرف از کیان کیش عزیز به میان می آمد؛ سخنی به گزاف می شنید؛ به کنایه هم نمی توانست بر کشیدن ابروان بر کیش را تاب بیاورد و بی هیچ تعارف و تکلفی چون اسپندی می شد بر مِجَمر، و زبان حقگوی اش به درشتی بر نارواگویان فرود می آمد ….؛ حال که پس از سه دهه تلاشِ بی منت، بار سنگین مدیریت جامعه هتل داران جزیره را بر زمین نهاده و به دوستان جوان تر میدان داده، باید خدمات اش، راه و رسم اش، مرام و صفایش، به نیکی پاس داشته شود، نه صرفا بدین خاطر، که بیشتر بدلیل گدَشت از حق حداقلی اش؛ همواره از او شرمنده ام که نتوانستم کاری کنم در شان او و برآوردن خواسته ی به حق اش … خدا شاهد است نه این که نخواسته ام …. آری و صد البته که نتوانسته ام …..؛ این نوشته اگر چه کوتاه است و نارسا و به لکنت قلم مبتلا …. ولی هر چه هست از دلی بر آمده که به حبّ کیش سرشار است ….؛ هزاران حیف و افسوس از رفتنش از جامعه هتل داران …. ولی منتخبین تازه نفس، بسیار امید می دهند که هیچگاه خود را بی بهره نخواهند کرد از دنیایی از تجربه های ناب …..؛دوستانی که بر دوش گرفتند این مسئولیت را، خاطر جمع می کنند همه را که روز و روزگار بهتر از پیش در پیش روی هتل های کیش است؛ همراه با عرضِ خسته نباشید جانانه به پیرِ پیشرو “مسیح اله صفا”؛ شادباش می گویم به دوستان عزیز و کیش خواه مان؛ سیدحسین خابنما؛ مهرداد تاوتلی؛ رضا همدانی؛ صمد درویشی؛ امیرعلیشاهی و هم چنین فرشید کریمی و عزیزان علی البدل…..؛ برای جامعه هتلداران بهترین و شیرین ترین دوره ها را با مدیریت نیکوی این دوستان از خدای بزرگ مسئلت دارم ……؛ شاد باشید و نیک فرجام